Gazy techniczne i spożywcze.




Oferujemy następujące gazy techniczne i spożywcze:
• dwutlenek węgla
• tlen
• acetylen
• argon
• mieszanki
• azot
• czysty propan
• propan-butan
• oraz inne



Dwutlenek węgla (CO₂, nazwa systematyczna: ditlenek węgla lub tlenek węgla(IV)) – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek węgla na IV stopniu utlenienia.W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny, bezwonny i niepalny gaz, dobrze rozpuszczalny w wodzie i cięższy od powietrza (ok. 1,5 raza). Pod normalnym ciśnieniem przechodzi ze stanu stałego do gazowego (sublimuje) z pominięciem fazy ciekłej w temperaturze -78,5 °C. Pod zwiększonym ciśnieniem (5,1 atm) można go jednak skroplić w temperaturze -57 °C. Zastosowanie:

• jako suchy lód jest wykorzystywany jako chłodziwo
• zawarty w powietrzu wywołuje twardnienie zaprawy wapiennej
• jako atmosfera neutralna w dojrzewalniach owoców
• czynnik chłodniczy w obiegach nadkrytycznych
• czynnik roboczy w gaśnicach śniegowych i instalacjach gaśniczych
• w cukrownictwie – do wytrącania resztek wodorotlenku wapnia z soku buraczanego
• stosowany jako gaz napędowy do broni pneumatycznej
• w spawalnictwie wykorzystywany jako otulina gazowa przy spawaniu stali czarnych metodą M.A.G.
• w przemyśle spożywczym składnik napojów gazowanych (dodatek do żywności nr E290).

Tlen (O, łac. oxygenium) – pierwiastek chemiczny, niemetal z grupy tlenowców w układzie okresowym. Stabilnymi izotopami tlenu są ¹⁶O (stanowi ponad 99% tlenu naturalnego), ¹⁷O oraz ¹⁸O. Tlen w stanie wolnym występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych O₂ oraz trójatomowych – ozonu O₃ (głównie w ozonosferze). Szczególną jego odmianą jest odkryty w latach 90. XX w. „czerwony tlen” o wzorze O₄. Tlen jest paramagnetykiem. Ciekły tlen ma barwę niebieską. Tlen jest stosowany w medycynie, do sporządzania mieszanek oddechowych do nurkowania, w przemyśle jako utleniacz, np. w palnikach acetylenowo-tlenowych.

Acetylen t (eyn, C₂H₂) — organiczny związek chemiczny, najprostszy węglowodór nienasycony z szeregu homologicznego alkinów. Zastosowanie:

• w palnikach acetylenowo-tlenowych do spawania i cięcia metali (acetylen w dużej ilości tlenu spala się w temperaturze 3100 °C)
• w lampie acetylenowej do oświetlenia
• w przemyśle chemicznym (m.in. do produkcji tworzyw sztucznych)

Argon (Ar, łac. argon) – pierwiastek chemiczny będący gazem szlachetnym. Jest praktycznie niereaktywny i nie ma żadnego znaczenia biologicznego, jest także jednym ze składników powietrza. Argon wyodrębnili i zidentyfikowali Lord Rayleigh i sir William Ramsay w 1894 roku. Atomy argonu mogą zostać uwięzione w sieci innych cząsteczek tworząc klatraty, np. Ar₆(H₂O)₄₆ i Ar(hydrochinon)₃. W roku 2000 doniesiono o otrzymaniu pierwszego związku argonu, fluorowodorku HArF (Nature 406, 874 – 876 (2000)). Izotopy stabilne to ³⁶Ar, ³⁸Ar i ⁴⁰Ar. Występujący na Ziemi argon ma wyższą masę atomową niż następny po nim potas. Jest to spowodowane tym, że nietrwały izotop potasu ⁴⁰K przechodzi w argon (prawie cały argon na Ziemi pochodzi właśnie z tego źródła), natomiast dominujący izotop potasu ³⁹K jest stabilny. W atmosferze ziemskiej występuje w ilości 0,934% objętościowo. Argon jest wykorzystywany do procesów chemicznych potrzebujących niereaktywnej atmosfery, jeśli nawet atmosfera azotu byłaby zbyt reaktywna. Z tego samego powodu jest jednym z podstawowych gazów (obok dwutlenku węgla) stosowanych w spawaniu w atmosferze ochronnej. Jego zaletą jako atmosfery ochronnej jest też jego większa gęstość od gęstości powietrza, dzięki czemu nie jest wypierany z nieszczelnej aparatury, lecz "ściele" się na jej dnie. Używa się go też w żarówkach, a dzięki niższej od powietrza przewodności cieplnej, podobnie jak krypton, wykorzystywany jest do wypełniania szyb zespolonych w nowoczesnych oknach. Argonem są wypełniane dyski twarde komputerów, w celu mniejszego zużycia się talerzy i głowicy czytającej.

Azot (N, łac. nitrogenium) – pierwiastek chemiczny, niemetal z grupy 15 (azotowców) układu okresowego. Stabilnymi izotopami azotu są ¹⁴N i ¹⁵N. Azot w stanie wolnym występuje w postaci dwuatomowej cząsteczki N₂. W cząsteczce tej dwa atomy tego pierwiastka są połączone ze sobą wiązaniem potrójnym. Azot jest podstawowym składnikiem powietrza (78,09% objętości), a jego zawartość w litosferze Ziemi wynosi 50 ppm^[4]. Wchodzi w skład wielu związków, takich jak: amoniak, kwas azotowy, azotyny oraz wielu ważnych związków organicznych (kwasy nukleinowe, białka, alkaloidy i wiele innych). Azot w fazie stałej występuje w sześciu odmianach alotropowych nazwanych od kolejnych liter greckich (α, β, γ, δ, ε, ζ). Najnowsze badania wykazują prawdopodobne istnienie kolejnych dwóch odmian (η, θ). Ciekły azot jest stosowany jako środek chłodzący do uzyskiwania temperatur poniżej -100 °C.

W postaci gazowej azot wykorzystywany jest jako najtańsza z dostępnych atmosfer ochronnych w wielu procesach przemysłowych, a także jako gaz roboczy w niektórych układach pneumatycznych. Z azotu otrzymuje się amoniak oraz tlenki azotu wykorzystywane w produkcji kwasu azotowego, związki o dużym znaczeniu przemysłowym. Ponadto szeroko wykorzystuje się azotany, azotyny, hydrazynę, hydroksyloaminę i in. związki zawierające azot^[13].

Propan (C₃H₈) – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów, bezbarwny i bezwonny gaz. Jest cięższy od powietrza. Propan jest nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszcza się w etanolu i eterze dietylowym. Występuje w niewielkich ilościach w gazie ziemnym oraz w większych ilościach w ropie naftowej. Z ropy naftowej wydziela się go w czasie destylacji w formie mieszaniny z butanem, którą stosuje się jako paliwo, znane jako LPG służące do napełniania butli do kuchenek oraz napędzania pojazdów. Spalenie 1 kg gazu powoduje powstanie ok. 1,6 kg wody i ok. 3 kg dwutlenku węgla. Propan, jak wszystkie alkany, jest mało reaktywny. W podwyższonych temperaturach ulega reakcji spalania i reaguje z chlorowcami, w wyniku czego powstaje mieszanina chlorowcopochodnych propanu. Propan jest surowcem w wielu syntezach organicznych. Jest również wykorzystywany do produkcji tzw. Green Gasu, który powstaje po dodaniu niewielkiej ilości oleju silikonowego i stosowany jest w replikach ASG.

Propan-butan (LPG - skrót od ang. Liquefied Petroleum Gas) to mieszanina propanu i butanu. Używany jako gaz, ale przechowywany w pojemnikach pod ciśnieniem jest cieczą. Należy do najbardziej wszechstronnych źródeł energii. Stosowany jest głównie jako:

• paliwo do zasilania różnego rodzaju urządzeń grzewczych np. (promienników gazowych, nagrzewnic),
• źródło zasilania domowych kuchenek gazowych, grilli gazowych, kuchenek turystycznych, taboretów gastronomicznych,
• paliwo silnikowe - autogaz,
• paliwo stosowane w czasie wykonywania prac dekarskich, instalacyjnych, obróbki i cięcia metali,
• paliwo w systemach kogeneracji i mikrokogeneracji,
• paliwo w przemysłowych procesach produkcyjnych - np. w fabrykach ceramiki, cegielniach,
• gaz nośny do kosmetyków w aerozolu.

LPG uzyskiwany jest jako produkt uboczny przy rafinacji ropy naftowej. Niewielkie jego ilości otrzymuje się także ze złóż gazu ziemnego, zwykle na początku uruchamiania nowego odwiertu. W skali światowej szacuje się, że prawie 60% globalnej produkcji LPG pochodzi z wydobycia naturalnego, zaś pozostała część z procesów rafineryjnych. Niezależnie od źródła pochodzenia, wymagania co do właściwości LPG są określane jednolicie. Aktualnie w polskim systemie normatywnym funkcjonują dwie normy charakteryzujące właściwości fizykochemiczne LPG w zależności od jego zastosowania tj.:

• PN-C-96008 „Przetwory naftowe. Gazy węglowodorowe. Gazy skroplone C3-C4” - normę tę stosuje się do gazów skroplonych C3–C4 stosowanych jako podstawowy surowiec do dalszej przeróbki chemicznej, również jako gaz opałowy dla gospodarstw domowych, przemysłu i turystyki,
• PN-EN 589 „Paliwa do pojazdów samochodowych. LPG. Wymagania i metody badań” - w normie tej podano wymagania i metody badań paliwa silnikowego LPG (skroplonego gazu węglowodorowego) będącego w sprzedaży i dystrybucji, dotyczy to LPG używanego w samochodach z silnikami dostosowanymi do tego paliwa^[1].

LPG w temperaturze pokojowej przy normalnym ciśnieniu ma postać gazu. Ulega on skropleniu w temperaturze pokojowej gdy ciśnienie wynosi od 2.2 do 4 atm. Do butli jest pompowany przy ciśnieniu rzędu 6 atm. Butle, w których się go przechowuje i transportuje, napełnia się zwykle do 80% lub 85% objętości, aby uniknąć rozerwania butli przez rozszerzającą się przy zmianie temperatury ciecz. LPG jest paliwem czystym i bezpiecznym dla środowiska. LPG został otrzymany po raz pierwszy w 1910 r. przez doktora Waltera Snellinga. W handlu pojawił się w po raz pierwszy roku 1912 - sprzedawany był jako wygodne i bezpieczne paliwo do przenośnych kuchenek gazowych.